Πανηγύρι της Αγίας Τριάδας

Τα εγκαίνια της Εκκλησίας 

Εγκαινιάσθηκε στις 29 Ιουλίου στην Τσουκνίδα το εκκλησάκι της η Αγίας Τριάδας με την παρουσία πολλών χωριανών και επισκεπτών που ήρθαν από πολλά μέρη. Από νωρίς άρχισε η ειδική πρώτη λειτουργία στο νέο ναό και στη συνέχεια στήθηκε ωραίο γλέντι στον ειδικά διαμορφωμένο χώρο, με ξύλινα τραπέζια και καθίσματα, λίγο πιο πάνω.
Πριν το φαγητό και το χορό, εκ μέρους του Εκκλησιαστικού Συμβουλίου ο Θάνος Mηλιώνης ευχαρίστησε αυτούς που συνέβαλαν με οποιοδήποτε τρόπο στην δημιουργία της εκκλησίας και έκανε ειδική αναφορά στο Θανάση Μανιώτη που διαμόρφωσε το χώρο του γλεντιού. Ο πρόεδρος του Συλλόγου ευχαρίστησε κι αυτός με τη σειρά του όσους ξεκίνησαν την ιδέα και μόχθησαν στη συνέχεια ώστε να μπορούμε γιορτάζουμε κάθε χρόνο στο βουνό κι ο Χρήστος με τα παρακάτω λόγια ευχήθηκε, να γιορτάζουμε από εδώ και πέρα κάθε χρόνο αρχές Ιουνίου «την Αγια – Τριάδα, αλλά και την Άνοιξη που την εποχή αυτή θα είναι στις δόξες της»:
«Μη λείπετε την των προγόνων τάξη» έλεγε ο μεγάλος αρχαίος φιλόσοφος Πλάτωνας, δηλαδή, μην εγκαταλείπετε τις παραδόσεις και τα έθιμα των προγόνων. Και το χωριό μας είχε και έχει πλούσιες παραδόσεις και έθιμα. Όμως οι καιροί αλλάζουν παρασέρνοντας και ξεριζώνοντας πολλές συνήθειες χωρίς να βάζουν κάτι άλλο αξιόλογο στη θέση τους….
Το χωριό μας είχε μακρά εκδρομική παράδοση που έφτασε ως τις μέρες μας, μα τελευταία έχει ατονήσει. Υπάρχουν ιστορίες για εκδρομές και γλέντια στην Κοκκινόβρυση πριν εκατό τόσα χρόνια, ενώ είχε στα ορεινά του ξωκλήσια που ο εορτασμός τους συνδύαζε την εκδρομή και το γλέντι.
Λίγο πιο πάνω απ’ εδώ είναι τα ερείπια του παλιού Αϊ-Κωνσταντίνου με ιστορία πάνω από 300 χρόνια. Απέναντι στη ράχη βρισκόταν ο Αϊ-Λιάς. Αυτά τα δυο εκκλησάκια ήρθαμε, με σεβασμό προς τους προγόνους μας, να ξαναζωντανέψουμε με το καινούργιο εκκλησάκι που φτιάξαμε εδώ, που το μέρος είναι προσιτό. Ο Άγιος Κωνσταντίνος και ο Προφήτης Ηλίας είχαν τιμηθεί με άλλα εκκλησάκια, κοντά στο χωριό, κι έτσι εδώ επιλέχθηκε να τιμηθεί η Αγία Τριάδα. Της Αγίας Τριάδας πέφτει πάντα Κυριακή τις αρχές του Ιούνη, που τα βουνά μας είναι Άνοιξη. Έτσι κι οι ξενιτεμένοι του χωριού μας έχουν την ευκαιρία να συμμετέχουν σ’ αυτή τη γιορτή, την εκδρομή και το γλέντι.
Σε αυτήν εδώ τη ράχη, πριν από 70 και τόσα χρόνια, ερχόντουσαν οι Μοναστηρακιώτες και περνούσαν  2-3 μήνες το καλοκαίρι. Εικόνες από το βουνό μας και την Τσουκνίδα τα χρόνια εκείνα, περιγράφει στο βιβλίο του ο γιατρός Κ. Θεοδοσόπουλος:
«…Ωραίο, αγέραστο βουνό. Με τις ραχούλες του, τις ρεματιάς του, το πυκνό ελατοδάσος και τις κρύες βρυσούλες.
Ψηλά σε μια ράχη αγναντερή με πυκνό ελατοδάσος, είχα¬με τις κατασκηνωτικές μας εγκαταστάσεις.
Μια καλύβα, ντυμένη μέσα κι έξω με κλαδιά από έλατα και φτέρες, ήταν σκεπασμένη με τσίγκινη στέγη κι εσωτερικά επενδυμένη στους τοίχους της. με κουρελούδες και κουβέρ¬τες. Στη μια πλευρά ένα μονοκόμματο φαρδύ κρεβάτι, σαν πατάρι από τοίχο σε τοίχο, στρωμένο με παχύ στρώμα από φτέρες, κι επάνω κουβέρτες και παπλώματα. Έξω, ανάμεσα στα έλατα, κάτω από τον παχύ τους ίσκιο, καρφωμένες τά¬βλες και πάγκοι, αποτελούσαν τη γνήσια ρουστίκ τραπεζαρία μας. Δίπλα οι θέσεις της κουζίνας προστατευμένες με χαμηλό χτισμένο τοιχάκι που δημιουργούσε απάγκιο στον αέρα, και ο θολωτός φούρνος για το ψωμί και για τις πίτες, χτισμένος με ψημένο πηλό….
Ένα καλοκαιριάτικο χωριό που έσφυζε από ζωή για όνο μήνες, ψηλά εκεί στη γοητευτική Τσουκνίδα, σε υψόμετρο 1200 μέτρα. Από εκεί αγναντεύαμε τη γαλάζια άπλα του Κο¬ρινθιακού, από την Πάτρα ίσαμε τον Ισθμό, και χόρταινε η ματιά μας τον ατέλειωτο ορίζοντα...
   Ακούγαμε το. κουδούνια των κοπαδιών που έβοσκαν και γοητευόμασταν με τις ιστορίες των τσοπάνηδων που περνώντας, όταν σκαρίζανε το δειλινό, στέκονταν να χαιρετίσουν τον πατέρα και να μας φέρουν γάλα, γιαούρτι και τυρί, μέσα σε ξύλινα βιδούρια.
Γραφικές τσοπάνικες φιγούρες, ο Βλαχαλέξης με τη λερή γραφική φουστανέλα του, ζωσμένος το μαύρο σελάχι του με τα μαχαίρια και την κουμπούρα του και τα ογδόντα του χρό¬νια, ο Δυσσέας ο Ρόκος, ο Κυτέας, ο Θανάσης Αδαμόπουλος με τα τσιγκελωτά μουστάκια τα μαύρα χοντρά μάλλινα σκου¬τιά και τις βαριές τραγίσιες κάπες, αγνοί και πρωτόγονοι βου¬νίσιοι άνθρωποι. Και μουσική απόλαυση, η φλογέρα και τα κουδούνια των κοπαδιών που αραδίζανε για. το στάλο.
Τα πρωινά κατεβαίναμε στη βρύση, κάτω στο ρέμα, στο πυ¬κνό δάσος, να γεμίσουμε ης βαρέλες μας κατάκρυο νερό, και παίρναμε μαζί μας κολατσιό που το ευχαριστιόμασταν στο μαγι¬κό τοπίο της κρουσταλλένιας βρύσης, ανάμεσα στις ευωδιαστές φτέρες, στα πλατάνια και τα έλατα, στον πυκνό ίσκιο του δάσους.….»
Να ευχηθούμε να στεριώσει αυτό το πανηγύρι και όλοι οι χωριανοί, ντόπιοι και ξενιτεμένοι, να συναντιόμαστε κάθε χρόνο σ’ αυτήν εδώ τη ράχη, να γιορτάζουμε την Αγια – Τριάδα, αλλά και την Άνοιξη που θα είναι στις δόξες της».

Παρευρέθηκαν ο δήμαρχος κ. Κ. Τσιακούμης, ο δήμαρχος Άμφισσας και πρόεδρος της ΤΕΔΚ Ν. Φωκίδας κ. Ν. Φουσέκης, ο δασάρχης Λιδορικίου κ. Γ. Καλιαντέρης, δημοτικοί σύμβουλοι, κ.α.
Λίγα μέτρα πριν από την εκκλησία είναι και η γνωστή ως «Τσουκνίδα», μια υπέροχη βρύση με πολύ κρύο τρεχούμενο νερό και ένας υπέροχος χώρος για πικ νικ και ξεκούραση.